می زیبدت بریں قد رعنا قبائے ناز

می زیبدت بریں قد رعنا قبائے ناز

بر ہر زمیں کہ جلوہ کنی ہست جائے ناز

خوش ایں نیاز و ناز کہ ایزد بیافرید

مارا پئے نیاز و ترا از برائے ناز

ترسم کہ رفتہ رفتہ کنی سرکشی بمن

پیداست از قدت ہمہ نشو و نمائے ناز

چنداں کہ خواہی اے بت طناز ناز کن

دارد نیاز خاطر ما ہم ہوائے ناز

تعلیم کرد سحر طرازی بہ سامری

تا سرمہ داد یاد بہ چشمت ادائے ناز

از دودۂ نگاہ تو روزم سیاہ شد

باز ایں چنیں بہ چشم مکش تو نیائے ناز

اے نازنیں بناز کہ از فرط نازکی

باشد مدام در کف حسنت عصائے ناز

تاب و توان و صبر و دل و جان و عقل و ہوش

ایمان و دین و ہرچہ کہ دارم فدائے ناز

کشفیؔ ز ہوش ہمچو فغانی شد آں چناں

مست آمدہ کرشمہ کناں در قبائے ناز