می نماید ہر زماں رو از پری روئے دگر

می نماید ہر زماں رو از پری روئے دگر

تا کشد ہر دم گریبان من از سوئے دگر

دل نخواہم بردن از دستش کہ آں جان جہاں

دل ہمی جوید ز من ہر دم بہ دلجوئے دگر

چوں تواند دم ز آزادی زدن آں کس کہ باد

ہر زمانش می کشد در بند گیسوئے دگر

روئے جمعیت کجا بیند بہ عمر خویشتن

آں کہ باشد ہر زماں آشفتہ روئے دگر

سر بہ محراب از برائے سجدہ کے آرم فرود

من کہ دارم قبلہ ہر دم طاق ابروئے دگر

من بہ یک رو چوں شوم قانع کہ حسن روئے او

می نماید ہر دم از ہر رو مرا روئے دگر

بر لب یک جو مجو آں سرو رعنا را کہ او

ہر زماں باشد خراماں بر لب جوئے دگر

برسر کوئے بہ حسنے جلوہ گر دیدیش رو

تا بہ حسن دیگرش بینی تو در کوئے دگر

باوجود آں کہ او را ہیچ رنگ و بوئے نیست

بینمش ہر دم بہ رنگ دیگر و بوئے دگر

گفتہ بود او مغربیؔ را خوئے ما باید گرفت

چوں بگیرد چونک دارد ہر زماں خوئے دگر