نہ ہمیں چشم مرا حسرت دیدن باقیست

نہ ہمیں چشم مرا حسرت دیدن باقیست

گوش را نیز حدیث تو شنیدن باقیست

آرمیدیم چو از خلق رمیدیم ولے

وحشت اینست کہ از خویش رمیدن باقیست

ہمہ دیدیم و شنیدیم بہ دنیا لیکن

روئے تو دیدن و بوئے تو شنیدن باقیست

پردہ بردار کہ صاحب نظراں را بہ نیاز

گل نظارہ ز گلزار تو چیدن باقیست

سبحہ و خرقہ و عمامہ نماند و ز خمار

بر در خم کدہ خمیازہ کشیدن باقیست

خویشتن را بفروشم چو پسندد خمار

کہ ہنوزم ہوس بادہ خریدن باقیست

در لحد تا دم محشر نگرانم کہ ہنوز

دیدہ را حسن خدا داد تو دیدن باقیست

چشم و ابروئے بتاں تیغ و ترنج است شہیدؔ

کف بہ حیرت کدۂ حسن بریدن باقیست