وقت آں است کہ ما جانب مے خانہ شویم

وقت آں است کہ ما جانب مے خانہ شویم

چوں پری ساقیٔ ما شد ہمہ دیوانہ شویم

جرعہ چوں بہ چشیدیم ز خم خانۂ عشق

عہد و پیماں شکنیم از پے پیمانہ شویم

آشنائے حرم عشق چوں گشتیم کنوں

خویش را ترک کنیم از ہمہ بیگانہ شویم

مجلس ما چوں ز شمع رخ او روشن شد

بال و پر سوختہ از عشق چو پروانہ شویم

قطرہ ہا ایم جدا گشتہ ز بحر احدی

غوطہ در بحر خوریم و ہمہ دردانہ شویم

ما کہ از جمال تجلیٰ ز جمالش مستیم

حاش للہ کہ دگر عاقل و فرزانہ شویم

حبذا باد بر آں حال کہ ما ہمچو حسینؔ

بے خود و مست ازاں غمزۂ مستانہ شویم