اے پیش رو ہر چہ نکوئیست جمالت

اے پیش رو ہر چہ نکوئیست جمالت

وے دور شدہ آفت و نقصاں ز کمالت

اے مردمک دیدۂ ما بندۂ چشمت

وے جان پسندیدۂ چاکر خالت

غم خوردنم امروز حرامست چوں بادہ

از بخت بہ من دادہ زمانہ بہ حلالت

اے بلبل گویندہ وہ اے کبک خراماں

مے خور کہ ز مے باد ہمیشہ پر و بالت

زہرہ بہ نشاط آید چوں یافت سماعت

خورشید بہ رشک آمد چوں دید جمالت

ہر روز دیگر گونہ زند شاخ دریں دل

ایں بوالعجبی بیں کہ بر آوردہ نہالت

جاں نیز بہ شکرانہ بہ نزد تو فرستم

خود کار دو صد جاں بکند بوئے وصالت