حق گزارِ حسنِ بے پایانِ یاراں گشتہ ام
حق گزارِ حسنِ بے پایانِ یاراں گشتہ ام
شد دلم آباد تا از عشق ویراں گشتہ ام
آں شراب کہنہ ام آمیخت جانم با گلاب
شعلہ ہانو شیدہ ام خورشید تاباں گشتہ ام
عاشقاں را دادہ ام آسایش از مہر و وفا
خود ولے با سوزِ عشق از دردنالاں گشتہ ام
شبِ پُر از ماہ و ستارہ، من مزارِ لالہ ہا
دردِ دل مخروبہ ام چوں گنج پنہاں گشتہ ام
چوں ببینم دل بسوزد چوں نبینم نیز ہم
از تماشائے جہاں گریاں و بریاں گشتہ ام
گرچہ سردم، داغ دیدم ہمچو آہنؔ بارہا
ذرہ ام بر گرد آں خورشید تاباں گشتہ ام
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
