با گل رخ خویش گفتم اے غنچہ دہاں
ہر لحظہ مپوش چہرہ چوں عشوہ دہاں
زد خندہ کہ من بہ عکس خوبان جہاں
در پردہ عیاں با شمع و بے پردہ نہاں
رخسار تو بے نقاب دیدن نتواں
دیدار تو بے حجاب دیدن نتواں
مادام کہ در کمال اشراق بود
سر چشمۂ آفتاب دیدن نتواں
خورشید چو بر فلک زند رایت نور
در پرتو او خیرہ شود دیدہ ز دور
واں دم کہ کند ز پردۂ ابر ظہور
فالناظر یلمح الیہ من غیر قصور
مأخذ :
- کتاب : لوائح جامی (Pg. 11)
- Author : ملا جامی
- مطبع : نامی منشی نول کشور (1900)
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
Close
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
