کسے را کہ سر حقیقت عیاں شد

کسے را کہ سر حقیقت عیاں شد

مجاز صفات وے از وے نہاں شد

نشان آں بود بر وجود حقیقت

کہ نام وے از نیستی بے نشاں شد

کسے کو چنیں شد کہ من وصف کردم

یقیں داں کہ او پادشاہ جہاں شد

ملک شد زمین و زماں را پس آنگہ

چو عیسیٰ کہ او ساکن آسماں شد

رواں گشت فرمان او چوں سنائیؔ

مر او را کہ گفت او چنیں شو چناں شد

خلیل از سر نیستی کرد دعویٰ

کہ سوزندہ آتش برو بوستاں شد

چہ ارنی است از نفس بر طور سینا

قدم گاہ او جملہ آب رواں شد

نہ بینی کہ ہر کو ز خود گشت فانی

قرین قضا گشت و صاحبقراں شد

ہم از نیستی بد کہ با خاک مشتی

محمدؐ بہ جنگ سپاہ گراں شد

چو در نیستی زد دم چند عیسیٰ

گماں ہا یقیں شد یقیں ہا گماں شد

کسے کہ ز حل رموز است عاجز

بیان سنائیؔ ورا ترجماں شد