اے نمودہ عاشقی بر زلف و چاک پیرہن
اے نمودہ عاشقی بر زلف و چاک پیرہن
عاشقی آری ولیکن بر مراد خویشتن
تا ترا در دل چو قاروں گنج ہا باشد ز آز
چند گوئی از اویس و چند گوئی از قرن
در دیار تو نتابد ز آسماں ہرگز سہیل
گر ہمی باید سہیلت قصد کن سوئے یمن
از مراد خویش برخیز ار مریدی عشق را
در یمن ساکن نہ گردی تا کہ باشی در ختن
آز را گشتن دگر آں آرزو دیدن دگر
ہر دو باہم کرد نتواں یا وثن شو یا شمن
بے جمال یوسف و بے سوز یعقوب از گزاف
توتیائے ناید از ہر باد و از ہر پیرہن
بادہ با فرعون خوری از جام عشق موسوی
با علی در بیعت آئی زہر پاشی بر حسن
پائے ایں میداں نداری جامۂ مرداں مپوش
برگ بے برگے نداری لاف درویشی مزن
- کتاب : دیوان سنائی (Pg. 475)
- Author : حکیم سنائی
- مطبع : مرکز پخش: موسسۂ انتشارات نگاہ، ایران (2002)
- اشاعت : First
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
