اشارات بہ خراباتیان

اشارات بہ خراباتیان

خراباتی شدن از خود رہائیست

خودی کفرست اگر خود پارسائیست

نشانی دادہ اند اہل خرابات

کہ التوحید اسقاط الاضافات

خرابات از جہان بے مثالیست

مکان عاشقان لاابالیست

خرابات آشیان مرغ جانست

خرابات آستان لا مکانست

خراباتی خراب اندر خرابست

کہ در سحرائے او عالم سراب است

خراباتیست بے حد و نہایت

نہ آغازش کسے دیدہ نہ غایت

اگر صد سال در وے می شتابی

نہ خود را او نہ کس را بازیابی

گروہے اندر او بے پا و بے سر

ہمہ نہ مومن و نہ نیز کافر

شراب بے خودی در سر گرفتہ

بہ ترک جملہ خیر و شر گرفتہ

شراب خوردہ ہر یک بے لب و کام

فراغت یافتہ از ننگ و از نام

حدیث ماجرائے شطح و طامات

خیال خلوت و نور و کرامات

ببوئے دردی از دست دادہ

ز ذوق نیستیٔ مست افتادہ

عصا و رکوه و تسبیح و مسواک

گرو کردہ بہ‌ دردہ جملہ را پاک

میان آب و ل افتاں و خیزاں

بجائے اشک خوں از دیدہ ریزاں

دمے از سر خوشی در عالم ناز

شدہ چوں شاطراں گردن افراز

گہے از رو سیاہی رو بہ دیوار

گہے از سرخ روئی بر سر دار

گہے اندر سماع از شوق جاناں

شدہ بے پا و سر چوں چرخ گرداں

بہ ہر نغمہ کہ از مطرب شنیدہ

بدو وجدے ازاں عالم رسیدہ

سماع زاں نہ آخر صوت حرفست

کہ در ہر پردۂ سر شگرفست

ز سر بروں کشیدہ دلق دہ تو

مجرد گشتہ از ہر رنگ و ہر بو

فرو شستہ بداں صاف مروق

ہمہ رنگ سیاہ و سبز و ازرق

یکے پیمانہ خوردہ از مئے صاف

شدہ زاں صوفیٔ صافی ز اوصاف

بہ مژگاں خاک مزبلۃ پاک رفتہ

ز ہر چہ آں دیدہ از صد یک نہ گفتہ

گرفتہ دامن رندان خمار

ز شیخی و مریدی گشتہ بیزار

چہ جائے زہد و تقویٰ ایں چہ قیدست

چہ شیخی و میریدے ایں چہ شیدست

اگر روئے تو باشد در کہ و مہ

بت و زنار و ترسائے تو را بہ