من از عالم ترا تنہا گزینم

من از عالم ترا تنہا گزینم

روا داری کہ من غمگیں نشینم

دل من چوں قلم اندر کف تست

ز تست ار شادمانم ور حزینم

بہ جز آں چہ تو خواہی من چہ خواہم

بہ جز آں چہ نمائی من چہ بینم

گہ از من خار رویانی گہے گل

گہے گل بویم و گہہ خار چینم

مرا گر تو چناں داری چنانم

مرا گر تو چنی خواہی چنینم

دراں خمے کہ دل را رنگ بخشی

کہ باشم من چہ باشد مہر و کینم

تو بدی اول و آخر تو باشی

تو بہ کن آخرم از اولینم

چو تو پنہاں شوی از اہل کفرم

چو تو پیدا شوی از اہل دینم

بہ جز چیزے کہ دادی من چہ دارم

چہ می جویی ز جیب و آستینم