منطق الطیر - جواب دادن ہدہد او را

گفتہ‌ ای در بند صورت ماندہ تو

پائے تا سر در کدورت ماندہ تو

عشق صورت نیست عشق معرفت

عشق شہوت بازیٔ حیواں صفت

ہر جمالے را کہ نقصانے بود

مرد را از عشق تاوانے بود

ہر جمالے را کہ باشد با زوال

کفر باشد مست گشتن جاں جمال

صورتے از خلط و خوں آراستہ

کردہ نام او مہ نا کاستہ

گر شود آں خلط و آں خوں کم ازو

زشت تر نبود دری عالم ازو

آں کہ حسن او ز خلوت و خوں بود

دانی آخر کاں نکوئی چوں بود

چند گردی گرد صورت عیب جو

حسن در غیبست من از عیب جو

گر بر افتد پردہ از پیشان کار

نو ہمی دیار ماند نو دیار

مہر گردد صورت آفاق کل

الضحا کلی بدل گردد بزل

دوستیٔ صورتی اے مختصر

دشمنی گردد ہمہ بایک دگر

آں کہ او را دوستیٔ غیبیست

دوستی اینست کز بے عیبیست

ہر چہ جز ایں دوستی رہ گیردت

بس پشیمانی کہ ناگہ گیردت