ایا ماندہ بے موجب ہر مرادے

ایا ماندہ بے موجب ہر مرادے

ہمہ سالہ در محنت اجتہادے

نہ در حق خود مر ترا انزعاجے

نہ در حق حق مر ترا انقیادے

چو دیوانگاں دایم اندر بہ فکری

کہ گوئی ترا چوں بر آید مرادے

ز حرص دو روزہ مقام مجازی

بہر گوشہ ای کردہ ذات العمادے

ہمانا بہ خواب اندریں تا بدانی

کہ مارا جزیں نیست دیگر معادے

چہ بے چارہ مردی چہ سرگشتہ خلقے

کہ بر باطلے باشدت استنادے

مجازیست ایں شوم دنیا کہ دایم

ترا نیست الّا برو اعتمادے

پس اے خواجہ دعوہ رسد آں کسے را

کہ معبود او گشتہ باشد جمادے

پس آنگہ رسیدن بہ تحقیق معنیٰ

تمنا کنی وا چنی اعتقادے

نداني ہمی ویحک آں قدر وارے

کہ جائے دو معنیٰ نباشد فوادے

تو گر راہ حق را ہمی جوئی اول

طلب کردہ باشد سبیل الرشیدے

زیادت بود مر ترا ہر زمانے

بہ اعمال و افعال خویش اعتمادے

پس از نیستی ساز آں راہ سازی

کجا بہتر از نیستی نیست زادے

صلاح سنائیؔ در آنست دایم

شود در رہ عشق ہمچو سدادے

بگفتم صلاح دل از روئے معنیٰ

صلاحیست ایں مشامر اندر فسادے

نہ بینی کہ پروانۂ شمع ہرگز

کہ بر باطنش چرا گردد ودادے

شو از خود بری گرد تا بر حقیقت

ترابی تو حاصل شود انجرادے

بری گردد از خویشتن چوں سنائیؔ

کند او ز خویشی خود انفرادے