مرا کہ لعل لبت ساقیست و جام شراب

مرا کہ لعل لبت ساقیست و جام شراب

از آں چو نرگس مست تو ام مدام خراب

مرا کہ زمزمۂ قول دوست در گوشست

چہ حاجتست بہ آواز عود و چنگ و رباب

فتادہ بر رخ دلبر بہ طالع مسعود

نخست بار کہ بختم گشود دیدہ ز خواب

بدیں صفت کہ منم مست ساقی باقی

عجب کہ باز شناسم شراب راز سراب

چو باوجود تو من ہیچ نیستم از ہیچ

بہ ہیچ وجہ مگرداں رخ و مشو در تاب

خطاب اگر نہ کنی با من آں عجب نہ بود

کہ سایہ را نہ کند ہیچ آفتاب خطاب

مجو ز مغربیؔ آداب در طریقت عشق

کہ کس نہ جست ز مستان و عاشقاں آداب

بدیں صفت اگرم در حساب گہ آرند

عجب بود کہ بگیرد مرا کسے بہ حساب

کسے کہ بے خبر از لذت و الم باشد

نہ از نعیم بود آگہیش نے ز عذاب