اے بعین حقیقت اندر عین

اے بعین حقیقت اندر عین

باز کردہ ز بہر دیدن عین

پیش عین تو عین دوست عیاں

تو رسیدہ بعین و گوئی ایں

چوں تو آید ز عین تو ہمہ تو

ایستادہ چو سد ذوالقرنین

تا تو گوئی تو آں نہ تو تو توئی

آں تو از تو دروغ باشد و مین

کے مسلم بود ترا توحید

چوں کہ اثبات می کنی اثنین

پیش تو زاں میاں بہ باطل و حق

چند گوئی تفاوت مابین

در یکے حال مستحیل بود

اجتماع وجود مختلفین

اول از خویش پیش نہ قدمی

تا جدا گردد اصل مال از دین

نظر از غیر منقطع کن زاں کہ

شاہد غیر در دل آمد عین

چند گوئی ز حال غیر کہ قال

قال بے حال عار باشد و شین

چوں سنائیؔ ز خود نہ منقطعی

چہ حکایت کنی ز حال حسین