بگیر دامن لطفش کہ ناگہاں بگریزد

بگیر دامن لطفش کہ ناگہاں بگریزد

ولے مکش تو چوں تیرش کہ از کماں بگریزد

چہ نقش ہا کہ ببازد چہ حیلہ ہا کہ بسازد

بہ نقش حاضر باشد ز راہ جاں بگریزد

بر آسمانش بجوئی چو مہ ز آب بتابد

در آب چونک کہ در آئی بہ آسماں بگریزد

ز لامکانش بجوئی نشاں دہد بہ مکانت

چو در مے کش بجوئی بہ لامکاں بگریزد

چو تیر می بہ رود از کماں چو مرغ گمانت

یقیں بداں کہ یقیں دار از گماں بگریزد

از این و آں بگریزم ز ترس نے ز ملولی

کہ آں نگار لطیفم از این و آں بگریزد

گریزپائے چو بادم ز عشق گل نہ گلے کہ

گلے ز بیم باد خزانی ز بوستاں بگریزد

چناں گریزد نامش چو قصد گفتن بیند

کہ گفت نیز نہ تابی کہ آں فلاں بگریزد

چنا گریزد از تو کہ گر نویسی نقشش

ز لوح نقش بہ پرد ز دل نشاں بگریزد