دامان غنائے عشق پاک آمد پاک
زالودگیٔ وجود ما مشت خاک
چوں جلوہ گر و نظارہ گر جملہ خودست
گر ماوتو درمیاں نباشیم چہ باک
ہر شان و صفت کہ ہستیٔ حق دارد
درخود ہمہ معلوم و محقق دارد
در ضمن مقیدات محتاج بخویش
از دیدن آں غنائے مطلق دارد
واجب ز وجود نیک و بد مستغنیست
واحد ز مراتب عدد مستغنیست
در خود ہمہ را چو جاوداں می بیند
از دیدن شاں بروں ز خود مستغنیست
مأخذ :
- کتاب : لوائح جامی (Pg. 13)
- Author : ملا جامی
- مطبع : نامی منشی نول کشور (1900)
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
Close
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
