فی البسط مقام الرجا

گاہ رزم آمد بیا تا عزم ز میداں کنیم

مرد عشق آمد بیا تا گرد او جولاں کنیم

چنگ در فتراک ایں معشوق عاشق کش زنیم

پس لگام نیستی را بر سر فرساں کنیم

گر بر آید خط توقیعش بریں منشور ما

ما ز دیدہ بر خط منشور در افشاں کنیم

از خیال چہرۂ غماز رنگ آمیز او

بس بہ رسم حاجیاں گہہ طوف گہہ قرباں کنیم

ننگ ایں مسجد پرستاں را در دیگر زنیم

چوں کہ مسجد لافگہ شد قبلہ را ویراں کنیم

خاک پائے مرکب عشاق را از روئے فخر

طوطیان چشم شاہان ہمہ گیہاں کنیم

ایں نہ شرط مومنے باشد نہ رسم بے خودی

طاعت سلطاں بماندہ خدمت درباں کنیم

چوں عروسان طبیعت محرم ما نیستند

بر عزیزان طریقت شاید ار پیماں کنیم

ہر چہ از پیشی و بیشی ہست در اطراف ما

ما بر آں از دل صلائے من علیہا فان کنیم

اے سنائیؔ تا دریں دامی مزن دم جز بعشق

تات چوں شمع معتبر روشن و تاباں کنیم

عندلیب ایں نوائی در قفس اولیٰ تری

چوں شدی طاؤس جایت منظر و ایواں کنیم

تا ز ما فرماں نیاید زیں قفس بیروں مپر

کاشکارا آنگہی گردی کہ ما فرماں کنیم