در نصیحت و ترک تعلق از خلق فرماید

تا کے ز ہر کسے ز پے سیم بیم ما

وز بیم سیم گشتہ ندامت ندیم ما

تا ہست سیم با ما بیمست یار‌ او

چوں سیم رفت از پے او رفت بیم ما

آیند ہر دو باہم و ہر دو بہم روند

گوئے برادرند بہم بیم و سیم ما

اے آنکہ مفلسے است بلاے عظیم تو

سیمست ویحک اصل بلاے عظیم ما

بہتر بداں کہ ہست تمنائے تو محال

سیم است گوئے اصل نشات و نعیم ما

گر ما ہمہ سیاہ گلیمیم طرفہ نیست

سیم سپید کردہ سیاہ ایں گلیم ما

اے از نعیم کردہ لباس خود از نسیج

ہاں تا ز روئے کبر نباشی ندیم ما

گر آگہے ز کار و گر نہ شکایت است

ایں دلق پارہ پارہ و تسبیح نیم ما

گوئے بر ہمہ پایان بر من حسد برند

ہر گہ کہ بنگرد بہ کفش عدیم ما

در حسرت نسیم صبائیم اے بسا

کارد صبا نسیم و نیارد نسیم ما

امروز خفتہ ایم چو اصحاب کہف لیک

فردا ز گور باشد کہف و رقیم ما

عالم چو منزلست و خلایق مسافر اند

در وے مرور است مقام مقیم ما

ہست ایں جہاں چو تیم فلک ہمچو تیم دار

ما غلہ دار آز و امل ہم قسیم ما

تیمار تیم داشتن از ہما حماقتست

تیمار دارد آں کہ بہ ما داد تیم ما

ما از زمانہ عمر بقا وام کردہ ایم

اے وائے ما کہ ہست زمانہ غریم ما

در وصف ایں زمانۂ نا پایدار شوم

بہ شنو کہ مختصر مثلے زد حکیم ما

گفتا زمانہ ما را مانند دایہ ایست

بستہ درو امید‌ رضیع و فطیم ما

ز اول بہ مہر دل ہمہ را او بہ پرورد

مانند مادراں شفیق و رحیم ما

چوں مدتے بر آید بر ما عدو شود

از بعد آں کہ بود صدیق و حمیم ما

گر داند او بہ دست شب و روز و ماہ و سال

چوں دال منحنی الف مستقیم ما

آنگہ فرو برد بہ زمیں بے جنایتے

ایں قامت مقوم و جسم جسیم ما

اے مفتخر بہ حشمت و تعظیم و رائے خویش

یاد آر زیر خاک عظام رمیم ما

پیوستہ پیش چشم ہمی دار عنقریب

اندام ہائے کوفتہ چوں ہشیم ما

گوئی سفید بود فلاں شاید ار بہ مرد

چوں آں سفیہ مرد نمیرد حکیم ما

ما زیر خاک خفتہ و میراث خوار ما

دادہ بہ باد خرمنہائے قدم ما

گوئی ز بعد ما چکنند و کجا روند

فرزندگان و دختر کان یتیم ما

خود یاد ناوری کہ چہ کردند و چوں شدند

آں مادران و آں پدران قدیم ما

شد عقل ما عقیم ز بس با تغافلیم

فریاد ازیں تغافل و عقل عقیم ما

پندار کز تولد عقل است لا محال

ایں طرفہ بنگرد بہ نفس لئیم ما

گر جنت و جحیم نہ دیدی بہ بیں کہ ہست

شغل و فراغ جنت ما و جحیم ما

ریحان روح ما چو فراغست و فارغے

مشغولیست و شغل عذاب الیم ما

سرگشتہ شد سنائیؔ یا رب تو رہنمائی

اے رہنمائے خلق و خدائے علیم ما

ما را اگرچہ فعل ذمیم است تو مگیر

یارب بفضل خویش بہ فعل ذمیم ما

ظفر ظفر تو تیز مکن در عنائے مرگ

بر قہر و رجم نفس ز دیو رجیم ما