بیت

چہ باک گر ہمہ عالم شوند لیلیٰ دوست

چہ باک گر ہمہ عالم شوند لیلیٰ دوست
کہ میل خاطر لیلیٰ بسوئے مجنونست

قراری گیلانی

غزل

تو سن ناز پہ یہاں تک بت بے باک چڑھا
گیند خورشید کی دی بر سر افلاک چڑھا

حکیم ثناؤاللہ خاں

نعت و منقبت

دادیم دل بہ عشقت از غم چہ باک ما را
کز موج خطرہ نبود در بحر آشنا را

سرشار پھلواروی

صوفی کہاوت

پاک باش ومدار ای برادر ازکس باک

پاک باش ومدار ای برادر ازکس باک

زبانی روایتیں

کلام

ملتے ہی بے باک تھی وہ آنکھ شرمائی ہوئی
پھر گئی پچھتا کے پلکوں تک حیا آئی ہوئی

داغ دہلوی

رباعی

حق یہ ہے کہ حق مؤمن بے باک کہے
معصوم نبی کو آل کو پاک کہے

طلحہ رضوی برقؔ

پد

جب عشق عاشق بے باک کرے تب پاوے اپنے مطلب کو

جب عشق عاشق بے باک کرے تب پاوے اپنے مطلب کو
تن من کو مار کے خاک کرے تب پاوے اپنے مطلب کو

کوی دلدار

شعر

جب عشق عاشق بے باک کرے تب پاوے اپنے مطلب کو
تن من کو مار کے خاک کرے تب پاوے اپنے مطلب کو

کوی دلدار

فارسی صوفی شاعری

پناہ تو اگر ہست باک نبود
دگر چیزی اگر باشد دگر نیست

احمد لنگر دریا

نعت و منقبت

چہ باک است مداح مولیٰ علی را
زیوماً عبوساً و از قمطریرا

جامی

فارسی کلام

فردؔ را از نا توانیہا چہ باک
تکیہ می دارد چو بربازوئے تو

فرد پھلواروی

فارسی کلام

ہیچ باک از خصمی گردونِ گردانم نبود
مامنے در سایۂ دیوارِ یارے داشتم

صوفی تبسم

فارسی کلام

چہ باک اے فردؔ گر لشکرکشد غم
اگر آں یار غمخوار تو باشد

فرد پھلواروی

نعت و منقبت

چہ باک و ارم ازیں زاہدان ظاہر بیں
اگر کنند بمن طعنہ ہاز نادانی

محرم علی چشتی

فارسی کلام

واعظ مراچہ باک ز تا ریکی لحد
روشن دلم ز بقعۂ نور محمد است

مظفرالدین صاحبؔ

فارسی کلام

کدام وصف کمالے کہ نیست در ذاتت
چہ باک فردؔ غلامت ندارد ار ہنرے

فرد پھلواروی

غزل

خرد کا بس نہیں چلتا جنوں پر
جنوں بے باک ہو جائے تو اچھا

وحید اشرف وارثی

فارسی صوفی شاعری

چوں سلیمان با تو دارد باک نیست
گرچہ با او دیو مردم ہست یار

احمد لنگر دریا

فارسی کلام

گرچہ غارِ گور تاریک است اما باک نیست
بس بود شمعِ مزارم داغِ ہجرانِ شما

قاضی امراو علی جمالی

غزل

رات دہشت ناک، طوفانِ حوادث یم بہ یم
فطرتِ بے باک کو اندیشۂ ساحل نہیں

میر غلام حسین نازکی