فارسی صوفی شاعری

دل نمی دانم چہ شد دلبر نمی دانم چہ شد
گشت برقی جلوہ گر دیگر نمی دانم چہ شد

سید تفضل حسین

فارسی صوفی شاعری

بسکہ شد آوارہ از دل چوں بروں شد رازِ ما
تاپرید از دستِ ما دیگر نیامد بازما

بابا سیر

فارسی کلام

خون شد دل و پامال ادا شد چہ بجا شد
نقش کف پا بود حنا شد چہ بجا شد

غلام امام شہید

فارسی کلام

مژدہ مستاں کہ میخانہ رواں خواہم شد
مست خواہم شد، مستانہ رواں خواہم شد

اکرام اللہ محشرؔ

رباعی

یحییٰؔ بجہاں نمی تواں خنداں شد
حیف از عمری کہ صرف ایں زنداں شد

یحییٰؔ کاشی

بیت

بپایش بوسہ زد رنگِ حنا سرخی دوبالا شد

بپایش بوسہ زد رنگِ حنا سرخی دوبالا شد
دلم خوں شد ز حسرت ایں عجب ہنگامہ برپا شد

عبداللہ فرد بلگرامی

صوفی کہاوت

آنچہ دلم خواست نہ آں شد۔آنچہ خدا خواست ھماں شد

آنچہ دلم خواست نہ آں شد۔آنچہ خدا خواست ھماں شد

زبانی روایتیں

فارسی کلام

ساقی شد و انجمن بیار است
مستان و ہزار ماجرا شد

میر فخرالدین ترمذی

فارسی کلام

وے بگوشم شد صدائے یار من
از رہِ گوشم بدل شد یار من

خواجہ قیام اصدق

رباعی

شد سجدہ بہ پیش بت نمازم یارب
برباد شد ایں عمر درازم یارب

عبدالغفور نساخ

رباعی

از قہر تو بندہ خراباتی شد
وز لطف تو بندہ کراماتی شد

شیخ جمال الدین ہانسوی

فارسی کلام

دیوانہ دلم خوں شد تا باد چنیں بادا
سرگشتہ و مجنوں شد تا باد چنیں بادا

والہ داغستانی

فارسی صوفی شاعری

انیس عاشقاں شد مژدۂ وصل
صفا شد از دل مقہور پیدا

قادر بخش بیدلؔ

فارسی کلام

مہر شد مفقود یا ایں جامحبت رسم نیست
یا مزاجِ ما دگر شد یا جہانِ دیگر است

میرتقی میر

بیت

ز طرزِ آں نگاہم طاقت آخر ناتوانی شد

ز طرزِ آں نگاہم طاقت آخر ناتوانی شد
مرا چشمِ سیاہِ یار افسونِ جوانی شد

میر محمد رائج

فارسی کلام

بسکہ در ہر کوچہ از جورِ کسے بیداد شد
عاقبت شہرِ جہاں آباد، جورآباد شد

میرتقی میر

غزل

یکے ہست اصلِ حسن و عشق اما جلوہ گر چوں شد
بعاشق گشت موسوم ایں بمعشوق آں ملقب شد

عزیزؔ لکھنوی

بیت

دگر زلفِ سیاہش در پیے تاراج ایماں شد

دگر زلفِ سیاہش در پیے تاراج ایماں شد
بفکرِ رہ زنی افتد سپاہی چوں پریشاں شد

میر رضی مشہدی

فارسی کلام

از عصا و سبحہ وسجّادہ وصوم وصلٰوۃ
رہ نمائے عالمے شد شیخ وخود آدم نہ شد

میرتقی میر

فارسی صوفی شاعری

خندہ زد صدق و صفا حق نگرے پیدا شد
کفر نالید کہ پیغامبرے پیدا شد

ماہر القادری