بیت

شیشہ ای چند از گلاب اشک دارم در بغل

شیشہ ای چند از گلاب اشک دارم در بغل
می روم تا شست و شوی تربت مجنوں کنم

برندابن داس خوشگوؔ

بیت

بس کہ از عمر مرا بیزاری ست

بس کہ از عمر مرا بیزاری ست
عمر دشمن دراز می خواہم

برندابن داس خوشگوؔ

بیت

مرکب از سواد دیدۂ یعقوب کن خوشگو

مرکب از سواد دیدۂ یعقوب کن خوشگو
رقم سازی اگر تاریخ مشتاقان محزوں را

برندابن داس خوشگوؔ

بیت

آواز تیشہ امشب، از بیستوں نیامد

آواز تیشہ امشب، از بیستوں نیامد
شاید بہ خواب شیریں فرہاد رفتہ باشد

برندابن داس خوشگوؔ

بیت

واعظ مطلب علم و خرد از من بیخود

واعظ مطلب علم و خرد از من بیخود
من علم ندارم ز خود، اللہ علیم است

برندابن داس خوشگوؔ

بیت

روز و شب رہ می روم، اما طلب گار خودم

روز و شب رہ می روم، اما طلب گار خودم
نقش پائے خود بود رہبر، طلب گار مرا

برندابن داس خوشگوؔ

رباعی

اے احمد مرسل اے امیر لولاک
بر گِرد سر کوئے تو گردد افلاک

برندابن داس خوشگوؔ

بیت

چند معمار دل ویران من خواہی شدن

چند معمار دل ویران من خواہی شدن
ایں سرائے نا مبارک، قابل تعمیر نیست

برندابن داس خوشگوؔ

بیت

موجود گر نبودیم، معدوم ہم نبودیم

موجود گر نبودیم، معدوم ہم نبودیم
امروز از کجا ایم، گر در عدم نبودیم؟

برندابن داس خوشگوؔ

رباعی

گو فکر ساتھ دل کے تری سو لگی رہے
شرط طلب یہی ہے کہ بس لو لگی رہے

نا معلوم

شعر

نالے بلبل نے گو ہزار کیے
ایک بھی گل نے پر سنا ہی نہیں

خواجہ میر اثر

نظم

ازل سے گو حسینوں کی محبت میری فطرت تھی

ازل سے گو حسینوں کی محبت میری فطرت تھی
مگر فطرت ابھی ناواقف سوز محبت تھی

میکش اکبرآبادی

غزل

گو اہل وفا سے وہ ستم گر نہیں ملتا
یہ شکر ہے غیروں سے بھی اکثر نہیں ملتا

شاہ اکبر داناپوری

فارسی کلام

مطربا اسرار ما را باز گو
قصہ ہائے جاں فزاں را باز گو

رومی

فارسی کلام

دل دار گفتا کیستی گفتم دعا گوئے شما
عزم کجا داری بگو گفتم سر کوئے شما

حافظ

شعر

خدا گو ذرہ ذرہ سے عیاں ہے
مگر ذرہ یہاں کچھ بھی نہیں ہے

گوربچن سنگھ دیال

فارسی صوفی شاعری

خواجہ مگو کہ من منم من نہ منم نہ من منم
گر تو توئی و من منم من نہ منم نہ من منم

رومی

شعر

گو زیست سے ہیں ہم آپ بیزار
اتنا پہ نہ جان سے خفا کر

خواجہ میر اثر

شعر

گو ہوئے فرقت کبھی تو کیا جمال یار سے
دم بدم ان کی محبت دل میں گھر پاتی رہی

مردان صفی