فارسی کلام

دیدی چہا کرد غم با دل من
رسوا دل من شیدا دل من

حزیں زید پوری

فارسی کلام

آں کیست نہاں در غم ایں کیست نہاں در دل
دل رقص کناں در غم غم رقص کناں در دل

جگر مرادآبادی

فارسی کلام

غم می کند فزونی اے دوستاں خدا را
شاید نہفتہ ماند ایں راز آشکارا

زیب النسا بیگم

فارسی کلام

گم شدن در گم شدن دین منست
نیستی در ہست آئین منست

رومی

فارسی کلام

دارم ز غم بیماریٔ بیمار غم را یارئ
گر تو کنی غم خواریٔ از غم چہ باک اے نازنیں

جامی

فارسی کلام

ولے از رنج و غم داریم مملو
ز قید رنج و غم ما را رہا کن

غوثی شاہ

فارسی کلام

ما را غم جزائے روز جزا نہ باشد
باشد چو روز محشر غم خوار ما محمدؐ

نصر پھلواروی

فارسی کلام

غم ہجر تو دارم یک زماں از وصل شادم کن
چہ باشد غم بر آید من زمانے شادماں باشم

نورالدین ہلالی

فارسی کلام

عاشق زار من بیا غم مخوری چو محی گفت
دست و زباں ز دست غم آیم و وا رہانمت

شیخ عبدالقادر جیلانی

فارسی کلام

عاشق زار من بیا غم مخوری چوں محیؔ گفت
دست و زباں ز دست غم آیم و وا رھانمت

فارسی کلام

از بار غم چہ غم چو توئی دست گیر ما
از درد دل چہ باک چو درمان ما توئی

حسین بن منصور حلاج

فارسی کلام

از فراقت زندگانی چوں کنم
با چنیں غم شادمانی چوں کنم

امیر خسرو

فارسی کلام

می پذیرد ہمہ دردے دارو
نہ پذیرد غم عشق تو دوا

نا معلوم

فارسی کلام

مرغ‌ چمن وفاست جامیؔ
در دام غم و بلا چہ افتاد

جامی

فارسی کلام

آں مکن کز غم تو کشتہ شوم
لیس فی القلب ینفع الندما

سعدی شیرازی

فارسی کلام

گزیدی ہر کسے را بہر کارے
عراقیؔ را ز بہر غم گزیدی

فخرالدین عراقی

فارسی کلام

غم فرزند و زن یکسو نہادہ
نماندہ در دلش میلے بہ مالے

خواجہ بندہ نواز گیسو دراز

فارسی کلام

بگو ہمدم کہ باز آمد شب غم
حدیث زلف پیچان محمد

میکش اکبرآبادی

فارسی کلام

دریں غم کدہ کس ممیراد یارب
بہ مرگی کہ بے دوستاں زیستم من

بیدل عظیم آبادی

فارسی کلام

دریں وادیٔ خونخوار از غم تو
بماندم بیکس و تنہا کجائی

فخرالدین عراقی