رباعی

خرم دل آں کسے کہ معروف نہ شد
در جبہ و دراعہ‌ و در صوف نہ شد

عمرخیام

فارسی کلام

سرو بالائے تو خوش عارض زیبائے تو خوش
اے پری نام خدا ہست سراپائے تو خوش

سلامت اللہ کشفی

فارسی کلام

خوش از باغ ارم گلزار کعبہ
کہ باشد منزل دل دار کعبہ

حاجی وارث علی

فارسی صوفی شاعری

ابر خوش است و وقت خوش است و ہوائے خوش
ساقیٔ مست دادہ بہ مستاں صلائے خوش

امیر خسرو

فارسی صوفی شاعری

اے خوش آں روزے کہ ما با یار خود خوش بودہ ایم
بادہ نوشاں زاں لب لعل شکروش بودہ ایم

امیر خسرو

فارسی کلام

جان بہ فدائے عاشقان خوش ہوسے ست عاشقی
عشق پرست اے پسر باد ہواست ما بقی

رومی

شعر

خوش نہیں افشائے راز دلربا پیش عموم
ہاتف غیبی مجھے اظہار کہتا ہے کہ بول

تراب علی دکنی

رباعی

بر چہرۂ گل شبنم نو روز خوش است
در صحن چمن روئے دل افروز خوش است

عمرخیام

غزل

وہ خوش بدن خوش جمال مجھے بہت پیارا ہے
وہ نا بلد ہے لیکن اپنی ہی نظر میں وہ ہمارا ہے

شیخ سبحان گل

صوفی کہاوت

آواز دھل شنیدن ازدور خوش است

آواز دھل شنیدن ازدور خوش است

زبانی روایتیں

غزل

بسکہ ہوں دل تنگ خوش آتا ہے صحرائے قفس
بلبل بے بال و پر رکھتی ہے سودائے قفس

خواجہ رکن الدین عشقؔ

رباعی

خوش آب و ہوا دیدہ نہ بر روئے زمیں
مشکل کہ ہر زیر زمین است چنیں

سرمد کاشانی

رباعی

دل خوش نہ شوی ز وصل دنیا ہرگز
ما مہر نہ داریم ز آنہا ہرگز

سرمد کاشانی

رباعی

از کار جہاں تمام انکار خوش است
ایں کار کنی اگر تو بسیار خوش است

سرمد کاشانی

صوفی کہاوت

جامہ باندازہ قامت خوش است

جامہ باندازہ قامت خوش است

زبانی روایتیں

غزل

چلے آتے ہیں خوش خوش کس کے گھر سے
وہ ہنستے کھیلتے باد سحر سے

ریاض خیرآبادی

غزل

گل و گلزار خوش نہیں آتا
باغ بے یار خوش نہیں آتا

خواجہ میر درد

صوفی کہاوت

خوش است عمردریغا کہ جاودانی نیست

خوش است عمردریغا کہ جاودانی نیست

زبانی روایتیں

فارسی کلام

آہ خوش باشد کہ بینم بار دیگر روئے دوست
در سجود آیم بہ محراب خم ابروئے دوست

زیب النسا بیگم

فارسی کلام

خوش بدیدم صوفیاں را صحبت خمار مست
عاشقاں با صدق ماندہ وعدۂ دیدار مست

سعدی شیرازی