پڑھ پڑھ علم ہزار کتاباں عالم ہوئے بھارے ہو

حرف اک عشق دا پڑھ نہ جانن بھلے پھرن وچارے ہو

عشق ماہی دے لائیاں اگیں لگی کون بجھاوے ہو

میں کی جاناں ذات عشق جو در در جا جھکاوے ہو

اندر کلمہ کل کل کردا عشق سکھایا کلمہ ہو

چوداں طبقے کلمہ اندر چھڈ کتاباں علماں ہو

جس منزول نوں عشق پہنچاوے ایمان خبر نہ کوئی ہو

عشق سلامت رکھیں باہوؔ دیاں ایمان دھروئی ہو

ایمان سلامت ہر کوئی منگے عشق سلامت کوئی ہو

جس منزل نوں عشق پہنچاوے ایمان خبر نہ کوئی ہو

مرشد مکہ طالب حاجی کعبہ عشق بڑایا ہو

وچ حضور سدا ہر ویلے کریے حج سوایا ہو

عاشق عشق ماہی دے کولوں پھرن ہمیشہ کھیوے ہو

جندے جان ماہی نوں ڈتی دوہیں جہانیں جیوے ہو

ایمان سلامت ہر کوئی منگے عشق سلامت کوئی ہو

مانگن ایمان شرماون عشقوں دل نوں غیرت ہوئی ہو

اندر بھائی اندر بالن اندر دے وچ دھوہاں ہو

شاہ رگ تھیں رب نیڑے لدھا عشق کیتام جد سوہاں ہو

عشق دی گل اولی جہڑا شرعا تھیں دور ہٹاوے ہو

قاضی چھوڑ قضائی جان جد عشق طمانچا لاوے ہو

عاشق ہو تے عشق کما دل رکھیں وانگ پہاڑاں ہو

سئے سئے بدیاں لکھ الاہمیں جانیں باغ بہاراں ہو

منگن ایمان شرماون عشقوں دل نوں غیرت ہوئی ہو

عشق سلامت رکھیں باہوؔ دیاں ایمان دھروئی ہو

شوق دا دیوا بال اندھیرے متاں لبھے وسط کھڑاتی ہو

مرن تھیں اگے مر رہے جنہاں حق دی رمز پچھاتی ہو

جنہاں عشق حقیقی پایہ موہوں نا الاوت ہو

ذکر فکر وچ رہن ہمیشہ دم نوں قید لگاون ہو

اک نگاہ جے عاشق ویکھے لکھ ہزاراں تارے ہو

لکھ نگاہ جے عالم ویکھے کسے نہ کدھی چاڑھے ہو

عاشق راز ماہی دے کولوں ہون کدیں نہ وندے ہو

نیند حرام تنہاں تے جہڑے ذاتی اسم کماندے ہو

درد منداں دیاں آہیں توں اسمانوں تارے جھڑدے ہو

درد منداں دیاں آہیں کولوں عاشق مول نہ ڈردے ہو

عشق آسانوں لسیاں جاتا کر کے آوے دھائی ہو

جت ول ویکھاں عشق دسیوے خالی جا نہ کائی ہو

عاشق عشق ماہی دے کولوں پھرن ہمیشہ کھیوے ہو

جندے جان ماہی نوں ڈتی دوہیں جہانیں جیوے ہو

گوڑھ ظلمات اندھیر غباراں راہ نے خوف خطر دے ہو

آب حیات منور چشمے سائے زلف عنبر دے ہو

جتھے ہو کرے روشنائی چھوڑ اندھیرا ویندا ہو

میں قربان تناں توں باہوؔ جو ہو صحیح کریندا ہو