آوے تو اندھیری لاوے

جاوے تو سب سکھ لے جاوے

مورے پیا گھر آئے

اے ری سکھی مورے پیا گھر آئے

شبان ہجراں دراز چوں زلف و روز وصلت چوں عمر کوتاہ

سکھی پیا کو جو میں نہ دیکھوں تو کیسے کاٹوں اندھیری رتیاں

رفت یار و آرزوئے او ز جان من نرفت

نقش او از پیش چشم خوں فشان من نرفت

امید آس باشد نا امید ہے نراس

چرخ و فلک سپہر بود آسماں آکاس

صد خار جفا خورد ز ہجران تو خسروؔ

آہ از گلے از روئے تو چیدن نگذارند

دیوانہ شد زو عشق ہم ناگہ بر آورد آتشی

شد رخت شہری سوختہ خاشاک ایں ویرانہ ہم

بداں مردمک پوتلی امن چین

دگر عین ہم چشم ہم دیدہ نین