فارسی کلام

مرا چہ زہرہ کہ گویم غلام روئے تو باشم
سگ غلام غلام سگان کوئے تو باشم

نورالدین ہلالی

فارسی کلام

مستجاب آمد دعائے عاشقاں
اے دعا گو آں دعا را باز گو

رومی

فارسی کلام

دردمندم گر مرا درماں نہ باشد گو مباش
درد مندان ترا گر جاں نہ باشد گو مباش

نورالدین ہلالی

فارسی کلام

صبا بسوئے مدینہ رو کن از ایں دعا گو سلام بر خواں
بہ گرد شاہ مدینہ گرد و بصد تضرع پیام بر خواں

نظام الدین اؤلیا

فارسی کلام

ہست در عشق ایں کہ ناز کسے
می شود عاشقی نیاز کسے

نورالدین ظہوری

فارسی کلام

ز شوق ماہ رخش نالہ بس مکن جامیؔ
کزیں سرود شود زہرہ بر فلک رقاص

جامی

فارسی کلام

ز خوشبوئے دلاویز معین الدین حسن رقصم
بہ طوفِ گلشنِ لطفش چوئے بو یاسمن رقسم

ڈاکٹر عشرت حسین انورؔ

فارسی کلام

اے قطبؔ دیں خدا گو وز بہر او ثنا‌ گو
بے روئے و بے‌ ریا گو گر بیادت تجلیٰ

قطب الدین بختیار کاکی

فارسی کلام

اے کہ در ظاہر مظاہر آشکارا کردہ ای
سر پنہان ہویت را ہویدا کردہ ای

حسین بن منصور حلاج

فارسی کلام

اے آں کہ جمال تست در عین و عیان من
با من بہ سخن آئی دانم بہ زبان من

ابن یمین

فارسی کلام

عکس آں روئے کہ در آئنۂ جاں افتاد
دل سودا زدہ را کار بجاں افتاد

جامی

فارسی کلام

دوش دیدم کہ ملائک در مے خانہ زدند
گل آدم بہ سرشتند و بہ پیمانہ زدند

حافظ

فارسی کلام

نہ دانم گر چہ آں دیدہ کہ بینم در جمال تو
نیم نومید چوں عمرم گذشت اندر خیال تو

فارسی کلام

ندانم گرچہ آں دیدہ کہ بینم در جمال تو
نیم نومید چوں عمرم گزشت اندر خیال تو

شیخ عبدالقادر جیلانی

فارسی کلام

لولاک کہ نازل شدہ در شان محمد
جزویست ز اوصاف فراوان محمد

شاہ تراب علی قلندر

فارسی کلام

گنہ گرچہ نبود اختیار ما حافظؔ
تو در طریق ادب باش گو گناه منست

حافظ

فارسی کلام

شمس تبریزیؔ بہ مولانا بگو
دفتر اسرار دیوانت کنم

رومی

فارسی کلام

گر ز عشقے خبر نیست بگو اے واعظ
ورنہ خاموش کہ ایں شور‌ و فغاں چیزے نیست

جامی

فارسی کلام

سعدیاؔ گر بادۂ صافیت باید باز گو
ساقیا مے دہ کہ ما دردی کش مے خانہ ایم

سعدی شیرازی

فارسی کلام

باغباں ہر جا کہ باشد خیر خواہ گلشنم
من فدائے عندلیب و خاک راہ گلشنم

خواجہ میر درد