فارسی کلام

اے کردہ تجلی رخت از چہرۂ ہر خوب
اے حسن و جمال ہمہ خوباں بہ تو منسوب

شمس مغربی

فارسی کلام

حاش للہ کز رخت چشم افگنم سوئے دگر
خوش نمی آید بجز روئے توام روئے دگر

نورالدین ہلالی

فارسی کلام

اے رخت آرام جان عاشقاں
وے قدت سرو روان عاشقاں

حسین بن منصور حلاج

فارسی کلام

چوں رخت را ہر زماں حسن و جمالے دیگرست
لاجرم ہر دم مرا با تو وصالے دیگرست

شمس مغربی

فارسی کلام

گل از رخت آموختہ نازک بدنی را بدنی را بدنی را
بلبل ز تو آموختہ شیریں سخنی را سخنی را سخنی را

جامی

فارسی صوفی شاعری

اے رخت چوں خلد و لعلت سلسبیل
سلسبیلت کرد جان و دل سبیل

حافظ

فارسی صوفی شاعری

بہ تخت و بخت چوں نازد کہ روزے رخت بر بندی
بہ تخت و بخت کے نازد کسے کو رخت بر بندد

حکیم سنائی

نظم

جواب شکوہ

مثل بو قید ہے غنچے میں پریشاں ہو جا
رخت بر دوش ہوائے چمنستاں ہو جا

علامہ اقبال

غزل

باندھا آنچل سے رخت غم قصداً
دل بے اختیار ایسا تھا

سمیرا خالد

مثنوی

دید برده دزد رخت از کار گاہ
ربنا انا ظلمنا گفت و آه

رومی

رباعی

ایزد ببترازوئے قدر با خورشید
چوں جنس نکوئے رخت می سنجید

سرمد کاشانی

مثنوی

بو البشر چوں رخت از فردوس بست
یک دو روزے اندریں عالم نشست

علامہ اقبال

فارسی صوفی شاعری

چناں تنگ آید از شوریدن بخت
کہ بر باید گرفتش زیں جہاں رخت

نظامی گنجوی

کلام

مٹ گیا نام و نشاں میرا سبھی
رخت ہستی کا جلایا یار نے

نیاز وزیرآبادی

فارسی صوفی شاعری

مستوی شد شاہ جاں بر تخت دل
رخت ما را پاسباں آمد صباح

رومی

مثنوی

رخت بر چارم فلک بر بردہ ام
تا بزیر چرخ ناری چوں حطب

رومی

نعت و منقبت

کرم ہو گیا مجھ پہ گر میرے مولیٰ
تو باندھیں گے رخت سفر میرے مولیٰ

اویس رضا عنبرؔ

کلام

یہ سوچتا ہوں ان سے ملاقات اب کہاں
رخت سفر لپیٹ کے سلطاں چلا گیا

آغا شورش کاشمیری

نعت و منقبت

کون و مکاں ز نور رخت گشت منور
اے شمع شبستان محمدؐ علی علی

شیخ ابو سعید صفوی