صوفی کہاوت

تیرازکمان چو جست نیاید بشصت باز

تیرازکمان چو جست نیاید بشصت باز

زبانی روایتیں

فارسی صوفی شاعری

زباں کشیدہ چو تیغے بہ سرزنش سوسن
دہاں کشادہ شقائق چو مردمان نباغ

حافظ

فارسی کلام

در وفائے عشق تو مشہور خوبانم چو شمع
شب نشین کوئے سربازان و رندانم چو شمع

حافظ

فارسی صوفی شاعری

ترا غروب نماید ولے شروق بود
لحد چو حبس نماید خلاص جاں باشد

رومی

فارسی صوفی شاعری

بخوبی چو گل بے نظیر آمدی
بہر صورت دل پذیر آمدی

اکبر وارثی میرٹھی

فارسی کلام

فرو شدن چو بہ بینی برآمدن بنگر
غروب شمس و قمر را چرا زیاں باشد

رومی

فارسی صوفی شاعری

چو چشم مست تو در خواب گاہ ناز بہ خفت
با آستانت مرا سخت حیلہ ساز بہ خفت

امیر خسرو

فارسی کلام

ساقیٔ فرخ رخ من جام چو گلنار بدہ
بہر من ار می نہ دہی بہر دل یار بدہ

رومی

فارسی صوفی شاعری

مباد کس چو من خستہ مبتلائے فراق
کہ عمر من ہمہ بہ گذشت در بلائے فراق

حافظ

فارسی کلام

ہمچو مجنوں عاشق شوریدہ ام
عشق نام وارث خود می کنم

شیدا وارثی

صوفی کہاوت

آتش چوبرافروخت بسوزد تروخشک

آتش چوبرافروخت بسوزد تروخشک

زبانی روایتیں

فارسی کلام

صفات و ذات چو از ہم جدا نمی بینم
بہ ہر چہ می نگرم جز خدا نمی بینم

نا معلوم

فارسی کلام

گہ چو احمد در شب معراج وصل
از حرم تا صوب اقصیٰ می روم

نا معلوم

فارسی صوفی شاعری

چوں موئے شد از فکر میانت تن خسروؔ
تا ہمچو رقیبت خنک و کتہ نباشد

امیر خسرو

فارسی کلام

در جاں چو کرد منزل جانان ما محمد
صد در کشاد در دل از جان ما محمد

نا معلوم

فارسی صوفی شاعری

عکس روئے تو چو در آئینۂ جام افتاد
عارف از پرتو مے در طمع خام افتاد

حافظ

فارسی کلام

دنیا چو سراب می-نماید
خاک ست کہ آب می نماید

خواجہ میر درد

فارسی صوفی شاعری

ہر جا کہ ہستی بے گماں از دور در ما ناظری
شب خانہ روشن می شود چو یاد نامت می کنم

رومی

فارسی صوفی شاعری

دنیا چو سراب می نماید
خاک ست کہ آب می نماید

خواجہ میر درد

فارسی کلام

برندی و بشوخی ہمچو خسروؔ
ہزاراں خان و ماں برکندہ باشی

امیر خسرو