فارسی کلام

در مے کدہ خود ساقی و خمار تو بودی
خود بادہ و خود مجلس و خود یار تو بودی

اوحدی

فارسی کلام

یار ما خود را تماشا بر رخ ما می کند
نیست غیر روئے خود خود را تماشا می کند

ابن یمین

فارسی کلام

بہ عشق خود گرفتارم بگرد خویش می گردم
جمالے در نظر دارم بگرد خویش می گردم

عزیز صفی پوری

فارسی کلام

خود تاج بہ سر صورت شاہانہ بر آمد دارائے جہاں شد
خود دلق ببرشکل گدایانہ بر آمد دوکاں بہ دوکاں شد

شاہ نیاز احمد بریلوی

فارسی کلام

عاشق زار من بیا تا بر خود نشانمت
از من اگر تو سرکشی موے کشاں کشانمت

فارسی کلام

شور افگندن بعالم چوں کہ خود منظور بود
جلوہ کرد آں حسن را کز چشمہا مستور بود

احمد شاہجہان پوری

فارسی کلام

بے خود از بادۂ یارم امشب
نیست آرام و قرارم امشب

نا معلوم

فارسی کلام

عاشق زار من بیا تا بر خود نشانمت
از من اگر تو سرکشی موئے کشاں کشانمت

شیخ عبدالقادر جیلانی

فارسی کلام

چوں بہ خود می نگرم روئے ترا می بینم
تو کجائی و ترا من ز کجا می بینم

سلامت اللہ کشفی

فارسی کلام

از حسن ملیح خود شورے بہ جہاں کردی
ہر زخمی بسمل را مصروف فغاں کردی

اکبر وارثی میرٹھی

فارسی کلام

خود تجلی کرد بر خود آں بت عیار ما
شاہد روئے خود آمد یار گل رخسار ما

شاہ نیاز احمد بریلوی

فارسی کلام

خود از خلوت بروں آمد خدا شد
ز بے رنگی اسیر رنگ ہا شد

عزیز صفی پوری

فارسی کلام

جاں بجاناں دادم و جانانہ خود را یافتم
در زدم از بہر خود در خانہ خود را یافتم

ابن یمین

فارسی کلام

چہ تدبیر اے مسلماناں کہ من خود را نمی دانم
نہ ترسا و یہودی ام نہ گبرم نے مسلمانم

رومی

فارسی کلام

آدمی سوئے خود نمی بیند
ہیچ کس روئے خود نمی بیند

خواجہ میر درد

فارسی کلام

اگرچہ بے خود و مستم ولے ہشیار می گردم
بہ باطن شاہ کونینم بہ ظاہر خوار می گردم

حاجی امداداللہ مکی

فارسی کلام

آمدہ ام کہ تا بہ خود گوش کشاں کشانمت
بیدل و بیخودت کنم در بر خود نشانمت

رومی

فارسی کلام

اگر خود را نمایم آشکارا
یقیں بینی جمال کبریا را

احمد جام

فارسی کلام

دل می رود ز‌ دستم صاحب دلاں خدا را
دردا کہ راز پنہاں خواہد شد آشکارا

حافظ

فارسی کلام

جان جہاں جہان جاں پیر من و خدائے من
شان خدا خدائے شان پیر من و خدائے من

مجیب