فارسی کلام

گفتہ سوالے می کنم گفتم بگو اے جان من
گفتا دو عالم را بہا گفتم کہ یک موئے شما

حافظ

فارسی کلام

گفتا کہ قتال جہاں گفتم خم ابروئے تو
گفتا چہ خوشتر از ارم گفتم فضائے کوئے تو

اوگھٹ شاہ وارثی

فارسی کلام

گفتم کہ روشن چوں قمر گفتا کہ رخسار منست
گفتم کہ شیریں از شکر گفتا کہ گفتار منست

امیر خسرو

فارسی کلام

گفتا کئی تو با ما گفتم کمیں غلامت
گفتا مگر تو مستی گفتم بلے ز جامت

فارسی کلام

گفتی بگو کہ بندۂ فرمان کیستی
ما بندۂ تو ایم تو سلطان کیستی

نورالدین ہلالی

فارسی کلام

گفتا کہ ای تو با ما گفتم کمیں غلامت
گفتا مگر تو مستی گفتم بلے ز جامت

شیخ عبدالقادر جیلانی

فارسی کلام

احمدؔ بہ ہزار بار گفتہ
من شیفتۂ جمال اویم

احمد جام

فارسی کلام

وحی منزل بود بگفتۂ حق
گفتگوئے تو یا رسول اللہ

محی پھلواروی

فارسی کلام

ہر دو عالم قیمت خود گفتہ ای
نرخ بالا کن کہ ارزانی ہنوز

امیر خسرو

فارسی کلام

گفتہ بودند بخوباں نہ باید نگریست
دل چو بردند ضرورت نگراں گردیدیم

سعدی شیرازی

فارسی کلام

شنیدہ ای اگر از من صلائے سبحانی
تو گفتہ ای بہ زبانم دگر نمی دانم

شاہ نیاز احمد بریلوی

فارسی کلام

مطرب از گفتۂ حافظؔ غزلے نغز بخواں
تا بگویم کہ ز عہد طربم یاد آمد

حافظ

فارسی کلام

سوسن زباں گشاده و گفتہ بہ گوش سرو
اسرار عشق بلبل و حسن خصال گل

رومی

فارسی کلام

مطلوب جامیؔ از طلبم گفتہ ای کہ چیست
مطلوب او ہمیں کہ دہد جاں در ایں طلب

جامی

فارسی کلام

ہم بدم بد گفتہ ام بد ماندہ ام بد کردہ ام
باوجود ایں خطاہا من عطا دارم امید

شیخ عبدالقادر جیلانی

فارسی کلام

گہہ انا الحق گفتی و گاہے ہو الحق گفتہ ای
خود شدی منصور و رقصاں بر سر دار آمدی

امیر حسن علا سجزی

فارسی کلام

گفتہ بود او مغربیؔ را خوئے ما باید گرفت
چوں بگیرد چونک دارد ہر زماں خوئے دگر

شمس مغربی

فارسی کلام

سید سرور کرم گفتہ بہ تو اے ابن عم
لحمک لحمی دمک دم دم ہمہ دم علی علی

رومی

فارسی کلام

گفتۂ چشمت ز مرآتے کہ ظاہر شد معینؔ
من چہ گویم کز کہ شد چوں خود ہمی دانی ز ما

نا معلوم

فارسی کلام

رومیؔ سخن کفر نگفتہ است و نگويد منکر نشويدش
کافر بود آں کس کہ بہ انکار بر آمد از دوزخياں شد

شمس مشرقی